Flaptekst:

Het is zover ben je er klaar voor?'
Als verdoofd knikte ik,
Ik was nog nooit zo nerveus geweest. Ik wist dat dit mijn rol was in het geheel,
Allemaal voor 1 doel... Wraak...
Nooit meer het onderspit te hoeven delven....
Ik wist het zeker ik moest dit doen...
Voor ons allemaal we konden niet langer zo leven.
Dan pakt hij mijn handen vast, 'Je hoeft dit niet te doen, we kunnen ook gewoon...' Dan valt hij stil. 'Wat anders verzinnen' gaat hij fluistert hij dan en veegt een pluk haar uit mijn gezicht. Wanneer ik op kijk zie ik tranen in zijn groene ogen blinken. 'Ik wil je niet kwijt' zegt hij dan en trekt me tegen zich aan.
'Ik jou ook niet' fluister ik dan. 'Maar... we zien elkaar snel weer' althans dat hoopte ik maar. Als er niks fout ging...
Dan laat hij me los en knikt hij.
Net wanneer ik naar de operatiezaal wil lopen pakt hij me bij mijn arm.
'Nog een ding... Ik neem je niks kwalijk als er wel iets fout gaat, onthoud dat' ik knik. En stap zonder om te kijken door de klapdeuren. Er was geen tijd om te rouwen. 'Ik ben er klaar voor' mompelde ik tegen mezelf...

Een 2e deel is onderweg! Ik ben al druk aan het inplannen!

Dit boek heeft op #1 in de top 1000 van Fanstasy gestaan en is al meer dan 18000x gelezen! 

Dit boek word op dit moment gepromoot door #VAKANTIEBOEKEN

Nog niet gelezen maar wel benieuwd? Klik dan op de link in de banner hierboven.

 Het 2e boek waar ik sinds 19-02-18 mee ben begonnen!

Winters Crown

Flaptekst:

Het slagveld strekte zich mijlenver voor me uit. De vlakte was rood gekleurd,

mijn gevechtskleding en messen volledig onder het bloed van mezelf en anderen.

Bij iedere stap die ik zette schoot er een gierende pijn door mijn spieren en botten. Ik klemde mijn kaken op elkaar en strompelde vooruit. De snee die van mijn kaak tot mijn slaap liep brandde pijnlijk.

Ik waande mezelf een weg tussen de doden door op zoek naar overlevenden. Kilometer naar kilometer sjokte ik verder. Ik probeerde een beroep te doen op de magie waarop ik blindelings was gaan vertrouwen. Mijn magie. Maar wat ik voelde was leegte niet het ruisende gevoel van macht dat door mijn aderen vloeide.Het krachten afnemende gif, dat was wat ik en mijn legioen ingeademd hadden.

Wanneer ik de laatste restjes van mijn kracht had opgebruikt was ik me bewust geworden van een vage hoofdpijn die steeds erger werd en toen ik de kracht uit mijn lichaam weg voelde vloeien wist ik dat we het niet konden winnen. Mijn manschappen waren overdonderd ook hun magie nam af. Toen ik het bevel wou geven terug te trekken werden we aangevallen in de linker flank. De tijd leek te vertragen toen mijn manschappen werden afgeslacht, nog nooit in al die jaren hadden we zoveel verliezen moeten incasseren.

De rode vaandel met een gele zon erop van Zomer stond rechtovereind in de modder. Ze wisten dat ze deze slag gewonnen hadden. Met de laatste kracht die ik in me had gaf ik een trap tegen de houten standaard. Die brak onmiddellijk in tweeën, het gekraak van het brekende hout vormde een oorverdovend geluid over de doodse vlakten van Cill Dara.

Ik ademde de dikke naar ijzer en bloed ruikende lucht in. Verloren. We hadden verloren.

Welkom in de wereld van Emberlene Macros, 1e koningin van het Winterhof.

Meer te weten komen over Cill Dara en de wereld van Emberlene? Klik dan op de link hier beneden deze brengt je gelijk naar de blogpage!